خب رسیدیم به فیلم "انواع مهربانی" (Kinds of Kindness)، جدیدترین اثر یورگوس لانتیموس، کارگردان یونانی که کاراش یه جور خاصیه، نه؟ همون کارگردانیه که "Poor Things" و "The Favourite" رو ساخته. ببین، این فیلم یه کم با بقیه فیلماش فرق داره، یه جورایی سه تا داستانه به هم پیوسته است، مثل یه سه گانه ولی نه اون سه گانه های مارول که همه چی بهم ربط داره. اینا انگار سه تا اپیزود جدا از هم اند با یه سری بازیگر ثابت که تو هر سه تاشون نقش های مختلف بازی می کنن. اول از همه بگم که اگه فیلم های لانتیموس رو دوست داری، احتمالاً از اینم خوشت میاد. چون همون حس و حال عجیب و غریب و کمدی سیاه رو داره. ولی اگه با فیلم های قبلیش حال نکردی، شاید این یکی هم برات سنگین باشه. فیلم یه جورایی درباره کنترل، اطاعت، و خب، یه ذره هم مهربونیه، البته از نوع خیلی خیلی خاصش! اسمش "انواع مهربانی" یه کم طعنه آمیزه انگار، چون تو فیلم مهربونی به اون شکل معمولیش خیلی کم پیدا میشه. داستان اول اسمش هست "مرگ آر.ام.اف." (The Death of R.M.F.). جسی پلمونز اینجا نقش یه کارمند بدبخت رو بازی می کنه که رئیسش، ویلم دفو، زندگیشو کلا کنترل می کنه. از اینکه کی با زنش رابطه داشته باشه تا اینکه کی غذا بخوره! یه روز رئیسه بهش دستور میده یه آقایی به اسم آر.ام.اف. رو بکشه. این داستان یه کم حالت تریلر داره و نشون میده چقدر یه آدم می تونه تحت سلطه یه آدم دیگه باشه. داستان دوم "آر.ام.اف. پرواز می کند" (R.M.F. Is Flying). اینجا جسی پلمونز نقش یه پلیس رو بازی می کنه که زنش، اما استون، یه مدت گم شده بوده و بعد یهو برمی گرده. ولی این زنه انگار یه ذره فرق کرده... رفتارش، علایقش... حتی سایز پاش! پلیسه کم کم شک می کنه که نکنه این زنش نیست و یه چیز دیگه جاش اومده. این داستان بیشتر حالت روانشناختی و ترسناک داره و به پارانویا و شک و بدبینی آدما می پردازه. یه جاهایی هم خیلی چندش و حال به هم زنه، مثلا یه صحنه ای داره پلیسه یه زخمو لیس میزنه! اگه معده حساسی داری، آمادگیشو داشته باش. داستان سوم "آر.ام.اف. ساندویچ می خورد" (R.M.F. Eats a Sandwich). اما استون اینجا نقش یه زنی رو بازی می کنه که عضو یه فرقه جنسیه. این فرقه یه سری مراسم عجیب و غریب دارن، مثلا اگه بهشون اتهام خیانت بزنن باید تو سونا عرق کنن و بعد رئیس فرقه عرق نافشونو لیس بزنه تا پاک بشن! (بله، درسته شنیدی!). اینا دنبال یه زنی می گردن که بتونه مرده ها رو زنده کنه. این داستان از همه عجیب تر و سورئال تره و به نظرم یه جورایی داره هجو فرقه های عجیب و غریب و باورهای غیرمنطقی رو مسخره می کنه. یه سکانس داره تو وسط تیتراژ که آر.ام.اف. یه ساندویچ میخوره و کچاپ میریزه رو لباسش. خیلی بی معنی و خنده داره! بازیگرای فیلم هم که دیگه نگم. اما استون که مثل همیشه عالیه و خیلی خوب از پس نقش های عجیب و غریب برمیاد. جسی پلمونز هم که جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره کن رو برای این فیلم گرفت. ویلم دفو هم که کلا تو فیلمای عجیب و غریب یه پای ثابته و اینجا هم خیلی خوب نقش رئیس زورگو رو بازی کرده. مارگارت کوالی و هانگ چائو و بقیه هم که همه حرفه ای و کار درستن. کلا بازیگرا خیلی خوب تونستن اون حس و حال خاص فیلمای لانتیموس رو دربیارن، یه جور بازیگری سرد و بی احساس ولی در عین حال یه ذره کمیک. یه نکته جالب دیگه اینه که یورگوس لانتیموس با فیلمنامه نویس همیشگیش، افثیمیس فیلیپو، دوباره همکاری کرده. این دوتا قبلا فیلمای معرکه ای مثل "دندان نیش" و "خرچنگ" رو با هم ساختن. به نظر میاد این فیلم هم یه جورایی تو همون حال و هواست، یعنی انتظار یه فیلم معمولی و سرراست رو نداشته باش. فیلم پر از صحنه های عجیب و غریب، دیالوگ های غیرمنطقی و یه جور کمدی تلخه که شاید همه پسند نباشه. در مورد حواشی فیلم هم چیز خاصی نشنیدم، فقط اینکه تو جشنواره کن خیلی مورد توجه قرار گرفت و خب، جایزه جسی پلمونز هم که نشون میده فیلم ارزش دیدن داره. البته بعضی از منتقدا هم گفتن که فیلم یه کم زیادی خشونت و صحنه های چندش داره و شاید بعضی ها نتونن تحملش کنن. در کل، "انواع مهربانی" یه فیلم خاص و متفاوته. اگه دنبال یه فیلم سرگرم کننده و خنده دار به سبک کمدی های روتین هالیوودی می گردی، این فیلم احتمالا برات مناسب نیست. ولی اگه از فیلم های عجیب و غریب و کمدی های سیاه خوشت میاد و با دیدن صحنه های ناراحت کننده مشکلی نداری، "انواع مهربانی" می تونه یه تجربه سینمایی جالب و به یاد موندنی برات باشه. به نظر من که ارزش یه بار دیدن رو حتما داره، مخصوصا اگه از طرفدارای یورگوس لانتیموس باشی. فقط یادت باشه با ذهن باز و بدون پیش داوری برو سراغش و انتظار یه فیلم معمولی رو نداشته باش!